Kimbilir....

Gelmedin, gelemedin, gelmezdin belki öncesinde kimbilir...                                                                                      

         Arda kalan atık sevdaların var senin. Gittiğine üzüldüğün, gitme diye seslendiklerin, aklında kalan, yaşadıklarının içinde yaşayamadıkların. Gitmek zorunda kaldığın, gitmek zorunda kalanlar içinse arda kalmaların var. Atık sevdaların var senin...
      İstanbul'da kar, yanımda sen, alev alev bedenim...Tüm eylemlerim kısıtlanmış, elimi kaldırsam bak duyuyor musun kalp atışlarımı, hissediyor musun alevleri ve tüm sözler tutsak konuşamam ki, bak her cümlem yarım, her kelimem hece, hece...

      İstanbul'da kar, yanımda sen, alev alev bedenim...Ne olur git artık...Gideceksin nasılsa...İşte bak gün bitti bugünlükte ayrılmalıyız ve el sallıyorum sana sende bana...Gözlerin yitirilmiş bir sevdanın ardından bakar gibi; sanki elden bir şey gelmiyormuşçasına. Oysa henüz hiçbir  şey söylememiştim sana, bahsetmemiştim...Sende anlamışsın belli...Yaşamak istediğin ama yaşamaktan korktuklarınlasın bilirim...Yazıların hep ayrılığın ardından bir sesleniş, hep öyle olması gerektiği düşüncesinde...Hiç ayrılamıyorsun ayrılıktan. Hiç bitmiyor gitmelerin, arda kalışların, seslenişlerin. 
       Ardımdan seslenişine dayanamam, seni unutmaya kıyamam, beni bırakırsan yaşayamam, bile bile bu sevdaya karışamam...Geç kalmışım, geç kalmışız keşke desem nafile...Keşkesizim....Şimdisindeyse başlayamam, bitmesinden korktuğumdan...
      Sana gideceksin nasılsa dedim ya sadece bu şehri terk edeceksin değildi, sadece bu şehri değildi... Nasılsa gideceksin sevgili, nasılsa gideceksin...       
      Son kez yaşamalı mı diye düşünüyorum. Bu son kez; yeni bir ayrılığın başlangıcı olursa da korkularım... Acele etmeli aslında önümde kısacık sadece bir gün...Seninle  yaşamak var ayrılığı, birde sensiz...Tek artım biraz daha anı katmak hayatıma senden...Ve belki böylesi daha bir acıtacak canımı...daha bir kavuracak bedenimi... Hayata...sana....başlamadan bitmek...Yüreğimize eli değdi ve geçti bu sevdanın...

      Seni son derecede son kez de olsa görebilme arzuma rağmen, yutkunuyorum; razı oluyorum tüm acılarıma, ellerim gitmiyor zaten yazmaya oysa ben sana tutuklu ama ben sana bir o kadar yasaklı...Acıtma canımı ne olur, yakma beni, parçalama...Anlayışla karşılamış gibide yapma, sen nasıl istersen öyle olsun diye de söylenme bana... Ben istemedim, sende kabullenme...Bilmem hangi sevdana, diyorsun ya; sus konuşma, arkana bakma, bakarsan içim yanar diye en çok sen anlarsın beni işte...Sus konuşma, arkana bakma ama sakın unutmaya çalışma, söz konusu bile yapma unutulmak yada unutmak...

      Seni senle yaşamak istedim sevgili...Yalnız ama yalnız seni seninle...Oysa şimdi bir başkasının sevdasına üzüntümle seviyorum seni...Bir başkasının...Bitmiş bir sevdanın üzüntüsüyle...Bilmem geç geldin, zamansız geldin sen demek ne kadar doğru olur. Gelmedin, gelemedin, gelmezdin belki öncesinde kimbilir...

      Gözlerinden belli yakınsın gitmeye sadece bu şehir için değil yakınsın gitmelere...Hadi git artık nasılsa gideceksin, nasılsa alışacağım yokluğuna nasılsa unutacaksın beni, nasılsa seni unutmamı dileyeceksin...Hadi git...

       Arda kalan atık sevdalarım var benim... Daha ayrılığını yaşayamadığım, hiçbir şekilde seslenemediğim, umutlarımı yitirdiğim, beklentilerimi kaybettiğim; ama geri dönmeyeceğim, ama bir dahasını düşünmediğim ve bir gerçeğim var hakkım olmayan yeni bir sevdaya yelken açmak...Atlatmam gereken bir gerçekleyim...Ve senin ardından bakan sadece bir çift gözlerleyim...Hadi git artık nasılsa gideceksin, nasılsa alışacağım yokluğuna nasılsa unutacaksın beni, nasılsa seni unutmamı dileyeceksin...Hadi git...Şimdi gitmezsen daha da kavuracaksın beni, ne zaman gidersin diye beklemeyim gözlerinden belli sende biliyorsun gideceksin...

      Yoksa gidemeyeceksin diye kurabileceğim cümleler yok sana, gözümdeki yaştan, beni anlamandan bahsetmeyeceğim...Nasılsa gideceksin bilirim...Terk edeceksin bu şehri ve beni...Terk edeceksin...Neyi ne kadar suçlamalı şimdi, esmeye hakkı yok bu sevdanın. Yüreğimize sadece eli değdi vegeçti.Kavuşamadan kaybettiğim sevgili...Nerelerde kaldın...Suçsuzsun ve suçsuzum, aslında bir o kadar keşkesizim..