Gerçeği buldum; yine tekrar sana döndüm. İçindeki ‘Sen’i aramanın değilde içindeki ‘Sen’i hayal ederek yaşamanın anlamını, güzelliğini keşfettim...Terkediyorum içimdeki başlayamama veya başlamanın ardındaki sona erişle hüsrana uğramayı...
Hayal ediyorum seni, beni; gerçekte olamayacak kadar büyük bir aşkın içinde...Umduğum sensin çünkü, senin umduğunda mecburen benim...Kimseye mecbur olmadım ben kimsede bana oysa...Kimsenin bir sınırla sevmesini beklemedim, bekleyemem de...Sınırlar hep kendi içinde sınır yaratır bilirim...
Seviyorum seni...İki isim sevmezken hiç, senin adında ikiymiş bunu fark ettim...”Yalnızlığım” ve “Sen”...İkisini de yaşayabiliyorum özgürce nasılsa...Yaşayabildiklerime varım ben...Öncesinde yada sonrasında korku, kaygı, telaş, umutsuzluk olmayan...
Ya bir şarkıdasın ya bir filmde karşılaşıyoruz ara sıra hayallerimin dışında da...Uzakta olmandan üzüntü duyarken öncesinde bunu anlamlandırmanın sevincini yaşıyorum yeni seninle...Güçlü bir hissin benimle mutlu olduğunu ve benimle yaşamak istediğini biliyorum çünkü... 26.01.2009 22:00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder